Tam da su anda…

Elimin hic ayari yok; yaklasik 15 cd ile birlikte Model’i de aldim, sozlerini degil belki ama, muziklerini begeniyorum. Bi Starbucks’ta minicik bir masaya oturdum kucucuk bi yerde, oturdugum yerin aksine kocaman bir chai tea latte yudumluyorum bir elim cenemde, digeri telefonuma bu satirlari yaziyor. Masamda CDlerden biri: Zuğaşi Berepe – Denizin Cocuklari… Planladigim nerdeyse hicbir seyi yapmamama ragmen su ana kadar sahane bir hafta sonu gecirdim… İstiklal Caddesi boyu yururken uzun zamandir ilk kez boynumda fotograf makinem asili gibiydi, vizorden bakar gibiydim biri bana fotograf cekmeden donme demis gibi…18 Aralik 2011, bazen ne acayip sey su hayat…